การฝึกทักษะการต่อสู้

ลิเคียวคุณช่วยนั่งอยู่เงียบๆอย่าเพิ่งโวยวายอะไรซักพักก่อนจะดีมากเลยล่ะครับ
คงไม่อยากโดนยาสลบไปมากกว่านี้แล้วใช่มั้ยครับ //ขยับแว่น
แย่จังมีดพังหมดซะละ... //ยิ้ม //หักมีดทั้งหมดทิ้งในคราวเดียว

สะดุ้ง

ยุ่งอะไรกับฉัน?

พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้!!//โวย

//มองลิเคะกับไวเปอร์

แล้วบ้านคุณอยู่ที่...ไม่สิสำหรับคุณวันนี้วันอะไร วันที่เท่าไหร่ เดือนอะไรล่ะครับ อ้อแล้วก็...ปีอะไรด้วยครับ //ขยับแว่น

..//มอง

ไงเคียวงิริ

ไม่ต้องมามองฉัน!

เธอน่ะพาฉันออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!//สั่งๆๆๆๆ

ถามอะไรของนาย??//ขมวดคิ้ว

หูตก

ทำไมฉันต้องทำตามที่นายสั่ง...?//มองลิเคะ
เป็นคนป่วยความจำเสื่อมก็อยู่ที่นี่ให้หายเร็วๆซะ...//หน้านิ่ง

.............................. // นั่งมองจากบนต้นไม้ สายตาว่างเปล่า

ใครบอกว่าฉันความจำเสื่อม?

พา ฉัน กลับ บ้าน!!

พ่อแม่กับน้องสาวฉันรออยู่!!//ตะคอกเสียงดัง

อะไรงง แล้วนี่ใคร (มองคนที่ชื่อDoria)

เอิ่ม มอง

ตอบมาก็พอครับ ตอนที่เราเจอคุณ คุณสลบไม่ได้สติแม้แต่ตอนที่อยู่กับพวกเราคุณยังหลับไปตั้งหลายวัน
ผมก็เลยอยากให้ชัวร์ ว่าก่อนที่จะเจอพวกเราสำหรับคุณมันคือวันที่เท่าไหร่น่ะครับ //ยิ้ม //พูดโกหกหน้าตาเฉย

อ้อเหรอ...?
แล้วน้องสาวนายหน้าตาเป็นยังไง...?

วันที่4 เดือน11//มองคนถาม

ทำไมต้องยุ่งกับน้องสาวผม??//มองอีกคน

.................................. // พึมพำอะไรบางอย่าง นั่งลับมีดบนต้นไม้

คง จะน่ารักน่าดูนะ

คง จะน่ารักน่าดูนะ

หึ...//มองลิเคะ
เปล่า...ฉันแค่จะบอกว่าฉันนี่แหละน้องสาวของนาย...//หยั่งเชิง

มองไปที่ลูน่า

งงกับคนพวกนี้ (ส่ายหัว) ซ้อมต่อๆ (ถีบเพื่อนทหารที่เดินหนี)

อย่ามามั่ว!

น้องสาวผมหน้าตาเหมือนผม เป็นฝาแฝดของผม!!

หายไปเป็นเดือนเลยนะเนี่ย... //พึมพัม
ช่วยรออยู่ที่นี่ซักพักนะครับ แล้วก็พยายามนึกไปเรื่อยๆแล้วกัน ว่าก่อนหน้านี้สำหรับคุณเกิดอะไรขึ้นบ้าง //ยิ้ม //เดินออกไป

พูดผมแล้วสินะ...?
เริ่มกลับมาแล้วล่ะ...//มองทุกคน

..................................... // หน้าตาเรียบเฉย สายตาว่างเปล่า ซัดมีดสั้นไปทางเคียว

มอง

ทำไมผมต้องอยู่?

เดี๋ยวเฮ้! มาพูดให้เคลียร์ก่อนดิฟะ!!//วิ่งตามไป

เฮ้ย!!!!//มองมีดที่ผ่านหน้าวืบ

//เงยหน้าขึ้น

เธอทำอะไรของเธอยัยทอม? เห็นมั้ยว่าฉันรีบ!!

ต้องการอะไรจากสังคม เราควรจะช่วยอะไรเค้าได้บ้าง (พูด แย่งมีดอีกฝ่าย)

สวัสดีค่ะ //เดินเข้ามา

กลับมาแล้วครับ...เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วยครับทุกคน //หยิบสำเนาเอกสารของลิเคียวมาด้วย
ความทรงจำของหมอนี่โดนรีเซ็ตไปถึงวันที่เข้ามาที่นี่เป็นวันแรก หรือก็คือเขาจำเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ไม่ได้เลยซักอย่างเดียว
ดูท่าทางจะจำได้แค่เรื่องก่อนหน้านั้นแหล่ะครับ...หรือก็คือสำหรับเขาที่นี่ วันนี้ คือวันแรกของการเข้ามาทำงานที่นี่ครับ
ว่าแต่อุตส่าห์มาสมัครเข้ากองทหารทั้งทีจะรีบกลับแล้วเหรอครับ? //ยิ้ม

ไม่ต้องสนใจหรอกลูวิซ...//ถอนหายใจ
สวัสดีมิยะ...

สมัครเข้ากองทหาร??

ฉันไปสมัครตอนไหนห๊ะ?

ช่วยนายไง... // มองไฟที่ปลายเชือกประทัดที่ผูกกับมีดสั้น // ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะรุ่นพี่ลูน่า...//โค้ง// ใครเป็นอะไรเหรอคะ?//มอง

ลิเคะความจำเสื่อมน่ะมิยะ...

เฮ้ย!!//กระโดดออกมา

ช่วยอย่างงี้ไม่ฆ่าฉันเลยล่ะ??!!//ตวาดเสียงดัง

ไม่รู้สินะครับ ลายมือคุณทั้งหมดเลยไม่เชื่อก็ดูสิ //ยื่นเอกสารให้
คุณผมแดงผมขอถามอีกครั้งนะครับ สิ่งสุดท้ายที่คุณจำได้ คืออะไร? //ยิ้ม

เฮ้ หนูน้อยผมแกละ (ดึงผมคนที่ชื่อ miya เบาๆ)

ฆ่าเลยดาจิ...//ทะมึน

ฉันฆ่านายแน่.. // เสียงเหี้ยม กระโดดลงจากต้นไม้ กระโดดถีบเคียว

มอง

ใครผมแดงไม่ทราบตาแว่น??

ผมผมดำ...........เดี๋ยวนะ//มองผมตัวเอง

อะไรกันเนี่ยยยยยยยย!!//โวยลั่น

//ถูกถีบ

จะเอาเรอะยัยทอม//หน้ากวน

คุณลิเคียวความจำเสื่อมเหรอคะ? ว...หวา...//ถูกดึงผม//เอ่อ...มีอะไรเหรอคะ...?//เงยหน้าไปมอง

ไม่มีใครสนใจหนูเลย
กระดิกหู
หาที่นอน //นอนขดแบบแมว

ใช่มิยะ...
ณุกมาอยู่กับฉันนี่...//มองณุก

ตอนนายมาที่นี่ครั้งแรก... ฉันไปคู่ประลองให้นาย... // หมุนตัวเตะก้านคอลิเคียว ล็อกแขน จับทุ่ม

เอาแล้ว...//มองเหตุการณ์

วิ่งไปหาลูน่า