การฝึกทักษะการต่อสู้

บาย โดเรีย //กระดกไวน์

ลมหนาวมาแล้วสินะ //หยิบเสื้อโค้ทมาใส่

//ตัวสั่น

ฮะ.. ฮัดเช้ย!! อ่า... เสื้อส่งเย็บหมด... หนาวชะมัด ซืด // สูดน้ำมูก

เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก //ดึงลิเคียวเข้ามาในเสื้อโค้ท

หะ คะ ครับ!!//ถูกดึง

//หน้าแดง

อ้าว เป็นไข้แล้วหรอ หน้าแดงเชียว //เอามืออังหน้าผากเคียว

//ผงะ

คะ คงงั้นมั้งครับ!//หันหน้าหนี

หันหน้ามานี่ //จับหน้าเคียวหันมา ยัดที่วัดไข้เข้าปาก

ฉันไปล่ะ//ทิ้งเสื้อโค้ทไว้ให้เคียว

ฮัดชิ่ว!! ซืด.. อากาศหนาวๆงี้ ก๊งเหล้าอุ่นๆชื่นใจสุดละ... // ซดวอดก้า จาม สูดน้ำมูก

อื้อ! เอาออกไออ่อน!!//ที่วัดไข้คาปาก

อ่า... แล้วนายไม่เอาออกเองล่ะ.. ฮัดเช้ย!! ซืด... // จาม สูดน้ำมูก มองเคียว จิบเหล้าสบายอารมณ์

//หยิบออก

//ดูไข้

ไม่มีนี่//ปาทิ้ง

เอ้า ผมให้!//โยนผ้าคลุมให้ดาจิ

เห? // โดนคลุม // แล้วนายล่ะ... // มองเคียวที่นั่งตัวสั่น

สวัสดีค่ะทุกคน

ช่างผมเถอะครับ^^//ยิ้มม

ไงครับคุณซิน^^

พี่ยังไม่ดีขึ้นเลยค่ะ อาการกำเริบ 7-8รอบเลยค่ะ

ตกลงคุณเอสเป็นอะไรน่ะครับ?

โย่ว... หวัดดีซิน 

นายก็มาห่มด้วยกันสิ ผ้านี่ใหญ่ดีออก เราสองคนน่าจะคลุมอยู่ // กวักมือเรียกเคียว

เอ๋?

ได้เหรอครับ??!

หัวใจพี่ทำงานหนักเกินไปน่ะค่ะ หมอบอกว่าพี่มีโอกาสรอด 60/40 ค่ะ

60นี่คือไม่รอดใช่ไหมครับ?//ถามซื่อๆ

เห... เอสยังไม่ดีขึ้นอีกเหรอ? // มองซิน อึ้ง

ไม่เห็นจะเปนรเลย... // มองเคียว

ครับๆ//เดินไปหาดาจิ

//เข้าไปซุกใต้ผ้าคลุมด้วย

//ก้มหน้าหน้าแดง

//มองลิเคียวหน้าเครียด

ค่ะ ฉันทั้งกลัว ทั้งกังวลเลยค่ะดาจิ

คุณเอสคนนั้นน่ะเหรอ?

คิดมากน่าคุณซิน

ผมไม่เชื่อหรอกว่าคุณเอสจะอาการไม่ดีน่ะ คุณเอสเขาเข้มแข็งจะตายนี่//ยิ้มม

//มองลิเคียว

ต้องให้ฉันพูดยังไงนายถึงจะเชื่อ //น้ำตาคลอ

คงสะใจนายแล้วสินะที่พี่ไม่สามารถทำอะไรนายได้น่ะ

แต่ว่า... ฉันรักษาขั้นต้นให้แล้วนะ... ยังไม่ดีขึ้นอีกเหรอ... // มองซิน ตาเศร้า

อ่า.. อุ่นขึ้นมั้ย.. // มองเคียว กระชับผ้าที่คลุมให้แน่นขึ้น

สะใจผม?

ทำไมผมต้องสะใจด้วยล่ะครับ?//ขมวดคิ้วมุ่น

ครับ

อุ่นมาก........//เคลิ้ม

เอาน่าๆๆ ใจเย็นก่อนน่าซิน... หมอนี่ถึงจะนิสัยเสียแต่ก็ไม่ได้คิดร้ายกับเอสหรอกน่า // ยกมือห้ามทัพ

ขอบใจที่ช่วยนะครับ//ยิ้มม

นะ นิสัยเสีย?//คิดในใจเหวอๆ

ทำไมคนสำคัญของฉันต้องมามีอันเป็นไปซะทุกคนด้วยนะ ตอนแรกก็พ่อ แล้วก็คาร์ลอส แม่ พี่แคลริส แล้วยังพี่อีก //ทรุดลงคุกเข่า

//งงเต๊ก

หา? เห?? เหอ???

คิดไปเองเปล่าครับ- -

เอาน่าๆ เอสต้องไม่เปนไร ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก // พยายามปลอบซิน

ไม่ตลกนะลิเคียว!! //มองอย่างโกรธๆ

ค่ะดาจิ ถ้าพี่เป็นอะไรไป ฉันไม่เหลือใครอีกแล้วค่ะ//ร้องไห้

ผมก็ไม่ได้ตลกอะไรเลยนะ!

ผมแค่บอกว่าคุณน่าจะคิดไปเอง

ช่่างเถอะ นายไม่เข้าใจหรอก //เช็ดน้ำตา

พี่ฝากมาขอบคุณน่ะค่ะดาจิ ที่ฝังเข็มช่วยพี่ไว้ ตอนที่ฉันเล่าให้พี่ฟังว่าตอนพี่แคลริสเป็นหนักกว่าพี่ น่าจะเป็นเพราะดาจิฝังเข็มให้มันเลยเบาลงน่ะค่ะ

เฮ้อ

ผมไม่รู้หนอกนะครับว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวคุณบ้าง

แต่ถ้าบอกว่าผมไม่เข้าใจเลยก็ดูเหมือนจะไม่ใช่ซะทีเดียว ผมก็มีน้องสาวนะ.......

พอเถอะลิเคียว อย่าให้เราต้องขุ่นเคืองกันไปมากกว่านี้เลย ฉันไม่อยากให้เรามีเรื่องบาดหมางใจกัน

เฮ้อ... นิสัยถอดแบบเอสเลย... // กุมขมับ

อ่า... พี่นายไม่เปนไรแน่เชื่อสิ ไม่ต้องห่วงหรอกซินแคลร์ อย่าถือสาเจ้าหมาบ้าเลยนะ // กอดคอเคียว เอามืออุดปกเคียว

ห๊ะ??

อะไรกันล่ะเนี่ยครับ?

ผมงงไปหมดแล้วนะ//ขยี้ผมตัวเอง

อื้อ!//ถูกอุดปาก

ค่ะดาจิ ขอบคุณมากๆนะคะ

ลิเคียวขอโทษนะ ฉันคงกังวลและเครียดเรื่องพี่มากไปน่ะ //เอามือปิดหน้า

อะ อ่า

ครับๆ ผมเข้าใจ//ปรับสีหน้าไม่ถูกเลยทีนี้- -

เอาน่ะๆๆ เราเองก็ญาติดีกันไว้เถอะ อย่าทะเลาะกันเลยนะ... // กอดคอเคียว มองซินแคลร์

มันน่าจะมีวิธีที่ทำให้พี่หายขาดและกลับมาต่อสู้เหมือนเดิมได้สิ

//ถูกกอดคอ

??????????

มันต้องมีแหละ แต่อาจจะยากหน่อย // มองซินแคลร์ ลูบคาง นึก

ดาจิยอมรับลิเคียวแล้วเหรอคะ? //มอง2คน

ถามแบบนั้นหมายความว่าไงครับเนี่ย- -