สาวๆกับชุดว่ายน้ำ...

นายจิตปกติตายล่ะ.. // กอดคอเคียว

อี๋ ขยะแขยง/คิดในใจ

//ถูกกอดคอ

ผมปกติครับ!!

//จับแจนแต่งหญิง//
ดาจิเรื่องชุดเธอจัดการน่ะ^^
//แต่งแจนเป็นหญิงอย่างว่องไว//

//มองแจนแต่งหญิง

ไม่ ไม่เห็นสวยเลยสักนิด//น้ำลายหก

เฮ้ๆๆ เอาทิชชู่มะ... // มองเคียว

เอามาทำไมครับ??//ยังไม่รู้สึกตัว

น้ำลายนายน่ะ^^
//มองน้ำลายเคียว//

ห๊ะครับ??

//เช็ดปากตัวเอง

เอ่อ //เอากระดาษจากดาจิอย่างไว

ทำเป็นไม่เห็นไปนะครับ

ทำไมต้องไหลออกมาด้วยวะเนี่ยเจ้าน้ำลาย!!//คิดในใจ

ถ่ายรูปเก็บไว้แล้ว... ส่งให้คิลเรียบร้อย ฮึ่ๆ // ยิ้มเจ้าเล่ห์

คุณกำลังทำให้ผู้ชายแมนทั้งแท่งแบบพวกผมเดินเข้าทางผิด!!//จ้องดาจิ

ทำอะไรไม่ทราบ ฮี่ๆ // ยิ้มกว้าง หน้าตาย ผิวปาก

น่ากลัวชะมัด//คิดในใจ

หวังว่าเด็กน้อยจะไม่ขนาดพวกคุณ//พูดเบาๆ

เอิ่ม นายเป็นรูปใหม่ซะ... ฉันเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงเลยแหะ

คุณหมายถึงผม??//มองแจน

//ทำหน้าแบบในดิส

เอ่อ... คุณมิคาสะหุ่นดีจังเลยนะคะ แล้วพวดคุณทำอะไรคะนั่น // มองคุณแจนที่ถูกคุณฮันซี่จับแต่งหญิง หน้าแดง

ห..หวา//ปิดตา

โฮ่... ไอหนูโดเรียเป็นคนขี้อายเหรอเนี่ย... 
แล้วทีกับฉันแต่งตัวแบบนี้นายยังไม่ปิดตาเลย จริงๆแล้วนายแอบหื่นสินะ // เดินเข้าไปกอดคอโดเรีย กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์

ขอโทษฮะ เข้าผิดห้อง!!//ปิดประตูด้วยความเร็วแสง

ก็คุณดาจิไม่มี...จะโชว์..//พึมพำ

ไม่มีอะไรครับ..//ยิ้มแล้วแอบเหงื่อตก

นายพูดแบบนั่้นหมายความว่าไงฮะ!! อยากตายใช่มะ!! ฉันจะสนองให้ถึงนรกเลย!! // บีบคอโดเรีย

//หัวเราะหึๆ

หัวเราะแบบนั้นหมายความว่าไงฟระ!! // แยกเขี้ยวใส่ลูน่า

เปล่า...
ทุกคนหุ่นดีนะ...//เปลี่ยนเรื่อง

อ๊ะ!! เห็นด้วยนะ // แอบเช็ดน้ำลาย

//มองดาจิ
เธอนี่เพศอะไรกันแน่เนี่ย...?

เฮะ!! เรื่องของฉันเฟ้ยยยยยย // แยกเขี้ยว

อ่า... ติดนิสัยผู้ชายแล้วแฮะ // คิดในใจ กุมขมับ

หึ...เรื่องของเธอก็เรื่องของเธอ...
//น้ำลายไหล

เธอนั่นแหละ เพศอะไรยัยแม่มด... ทิชชู่มั้ย // เหงื่อตก มองลูน่า

ขอบคุณ...//รับทิชูชู่มาเช็ด
ฉันก็สงสัยอยู่เหมือนกัน...//นิ่ง
...หญิงสิ...//จ้องดาจิ

หึๆๆๆๆ คุๆๆๆๆๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ว่าแต่คนอื่น เธอก็สับสนทางเพศเหมือนกันล่ะฟระ // นอนขำกลิ้ง

สับสนอะไร...?
ฉันหญิงจริงๆนะ...
แค่มีภรรยาแทนสามีเท่านั้นเอง...//พึมพำ

แล้วไอน้ำลายหกเมื่อกี้ล่ะครับเจ๊ = =

เผอิญหิวน่ะ...//แถ

หิวตอนมองชุดว่ายน้ำเนี่ยนะ... // ถอยหลังกรูด เหงื่อตก

มันกะทันหันไปหน่อย...
หิวมันจำเป็นต้องเลือกเวลาด้วยเหรอไง...?

เอาเป็นวาฉันเชื่อละกันนะ... // ถอยหลังอีกสิบเมตร

นี่คือเชื่อแล้ว...?//เดินไปหาดาจิ

เชื่อสิ... เชื่อมาก... เชื่อที่สุด.... ไม่ต้องเข้าม้า!! // วิ่งออกนอกกะระทู้

เดี๋ยวสิ...!!//วิ่งตามไป

ดาจิโชว์ทั้งๆที่ไม่มีอีกแล้ว...//ถอนหายใจ

มาตราฐานแล้วค่ะคุณโดเรีย...//พูดเบาๆ

ไม่ได้อยากโชว์เฟ้ย!! ต้องให้บอกกี่ทีว่า"ฝึกหลบระเบิด เสื้อขาดหมด ส่งเย็บอยู่"น่ะหา!!

ไอ้ตัวที่ใส่อยู่ยืมข้างห้องมา ตัวมันเล็ก ปิดซิปไม่ได้เฟ้ย!! // โวย

แล้วนายเถอะ ฉัน"ไม่มีให้โชว์"แล้วจะสนใจทำไม หา!! ตาหื่่นแอบจิต!! // แยกเขี้ยวใส่โดเรีย

รุ่นพี่คะ ใจเย็นๆค่ะ! //เข้าไปห้ามก่อนมีเรื่อง

รุ่นพี่ตัวสูงกว่าฉันเยอะเลย...ไม่งั้นฉันคงมีเสื้อให้รุ่นพี่ยืมได้...//ก้มหน้า

อ่า.... ขอบใจนะมิยะจัง ไม่เปนไรหรอก แง่งงง // ลูบหัวมิยะ ยังแยกเขี้ยวใส่โดเรียอยู่

...//เหลือบมองหน้าอกของรุ่นพี่โนดาจิเล็กน้อย//...//เหลือบมองของตัวเอง//.....//ส่งสายตาอำมหิตไปให้คุณโดเรียอย่างไร้เหตุผล

เห?? มองทำไมเหรอ?? // เอียงคอถามมิยะ หันกลับไปแยกเขี้ยวใส่โดเรียอีกรอบ

เปล่าค่ะ รุ่นพี่//หันมายิ้มให้รุ่นพี่โนดาจิก่อนจะส่งสายตาอำมหิตไปให้คุณโดเรียอีกรอบ

เกิดอะไรขึ้นที่นี่...?
อ๊ะดาจิ...
มีเสื้อคลุมแล้วเหรอ...?//มอง

อ่า... ได้มาแล้ว ยืมข้างห้องมาน่ะ จนตอนนี้เสื้อก็ยังเย็บไม่เสร็จ... // บ่นอุบ

ดีนะที่ไม่สังเกตุผ้าพันคอ... // นึกในใจ