การฝึกทักษะการต่อสู้

(เลไนน์ : ขอตัวไปนอนก่อนนะครับถ้าว่างๆจะเข้ามาอีก)
ที่เหลือฝากด้วยนะวัตสันกับสามีเลไนน์แล้วก้คุณเรน่า... ฝันดีครับ /วิ่งหนี

ห๊ะ...?//มองโคนัน(?)
//หาไม้ขีดมาจุดกระดาษ

ฉันก็ต้องไปแล้ว งั้นลาล่ะ

//หยิบจดหมายหลบไฟลูน่า//
อย่างนี้หลักฐานเสียหมดน่ะ..
//ยื่นเทียนให้ลูน่าจุด//

บายเรน่า...
//จุดเทียน

//วางเทียนลง//
//เอากระดาษผิงไฟ//
//ตัวหนังสือเริ่มออกมา//
//ไม่ใช่ตัวหนังสือแต่มันคือแผนที่!!//
//ยื่นแผนที่ให้ลูน่า//

//ดูแผนที่
//เครียด
แผนที่อะไรน่ะ...?//ขมวดคิ้ว

เหมือนให้เดินไปที่โรงฝึกร้างน่ะ.
//มองลูน่า//

โรงฝึก...
ไปกันเถอะค่ะ...//จับแผนที่พร้อมมีดที่ใช้ตัดเล็บ(?)

-------------
เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก
----------------
//ถึงโรงฝึก//
//เปิดประตูโรงฝึก//
//ปิดตาย//
//ไม่มีรอยนิ้วมือ//
//มีเศษด้ายหล่นอยู่ตรงพื้น(ตามเสต็ปนิยายสืบสวน = =)

//มองเศษด้าย
//ใช้ผ้าเช็ดหน้าหยิบขึ้นมา
จะเกี่ยวข้อง...กับเลไนน์รึเปล่า...?//พึมพำ

ตามที่อนุมานว่าประตูล็อคอยู่ มีโอกาสได้ว่าคนร้ายจะเข้าไปข้างในแล้วฆาตรกรรม โดยใช้ด้ายพันกับกลอนแล้วพันลงมาตรงช่องประตูพอออกมาข้างนอกก็ดึงด้ายเพื่อให้ประตูล็อคโดยไม่มีรอยนิ้วมือ แต่บางทีอาจจะใช้กรรไกรตัดเศษด้ายที่ติดอยู่กับประตูจึงมีหลักฐานหล่นอยู่ที่พื้น..
//เช็คประตู//
//มองลูน่า//
พังเข้าไปไหม^^

//ถีบประตูทันที
//ประตูพังเละ
เข้าไปค่ะ...

//ถือเทียนเข้าไป//
//เจอคนนอนอยู่//
นั่นใครน่ะ^^
//มองคนที่นอนอยู่//

เลไนน์...นายรึเปล่า...?//เดินเข้าไปใกล้

//มองรอบๆ//
//มีแผงขายแว่น//

น่าจะใช่แล้วล่ะ...//ใช้ผ้าเช็ดหน้าจับหน้าคนที่นอนอยู่

เอี๊ยด..
//เสียงโคมไฟบนเพดาน//
ถ้าทางจะเก่าน่ะเนี่ย - -

ทุกคนกำลังทำอะไรกันอยู่งั้นเหรอครับ... //ห้อยหัวลงมาจากเพดาน //เปลี่ยนไปใส่แว่นกันลม

เฮ้ย!!
//ตกใจไวเปอร์//
//แว่นแตก//

โอ... สวัสดีครับคุณฮันซี่ พอดีเมื่อครู่ผมดอดไปหาอะไรทานกับเอสน่ะครับ ว่าแต่ทุกคนกำลัง... ทำอะไรกันอยู่งั้นเหรอครับ...? //พูดเสียงเรียบ

.............. // นั่งจิบชา ดูการ์ตูนโคนัน(?)

ฮ้าว สวัสดีครับทุกคน//เดินหาวเข้ามา

สวัสดีครับคุณดาจิ...ดูเหมือนวันนี้จะไม่มีใครสู้กันให้ดูเลยนะครับ... //ถอนหายใจเสียงดัง
กะว่าจะได้เก็บข้อมูลอีกรอบแล้วเชียวนา... //บ่นพึมพัม //เดินกลับขึ้นต้นไม้
เอสเองก็นอนเงกแบบนี้ซะแล้วด้วย ผิดหวังจังเลยนะครับ... //ห้อยหัวลง

หืม...ใครนอน?

หยั่งงี้แหละไวเปอร์... ไม่มีใครสู้กัน... ตังค์ก็ไม่ได้... // เขี่ยพื้น คอตก

ผมไม่อยู่ไม่มีใครสู้จริงๆสินะ...อืม...พรุ่งนี้ผมน่าจะมา(ออน)เร็วได้นะ

อ้าวตื่นแล้วหรอกเหรอ.... เมื่อกี้เห็นคอพับคออ่อนอยู่ใต้ต้นไม้นี่นา... //ยิ้ม
ทั้งๆที่ถ้านอนเงียบๆไปซะตลอดก็ดีแล้วแท้ๆ... //บ่นคนเดียว

ไม่รู้สิ... คงงั้นแหละ // มองเอส ยักไหล่

เฮ้อ..มีแต่คนเก่งไปเลยไม่ก็อ่อนไปเลยอะ พวกฝีมือสูสีหายไปไหนหมดนะ?

"พอไม่อยู่ก็จะไม่มีใครสู้กันเลย"งั้นเหรอครับ...ฮุๆๆๆ //หัวเราะเบาๆ //กระโดดลงจากต้นไม้
พอได้ยินแบบนั้นแล้วมันก็อดคิดไม่ได้นะครับว่า... //เดินไปหาเอส
ถ้าไม่ใช่คุณที่โดนหาเรื่องตลอดเวลาก็เป็นคุณที่เป็นฝ่ายไปหาเรื่องคนอื่นตลอดเวลายังไงไม่รู้นะครับ... //ยิ้ม

อ่า... ไม่รู้สิ แล้วนายไม่ลองสู้บ้างเหรอ// มองไวเปอร์

//มองไวเปอร์

นายอย่าเริ่มดีกว่าน่า....

//ซุ่มอยู่หลังพุ่มไม้...

//โดนมดคันไฟกัด

เริ่มเหรอ... ไม่เอาน่าเอส... จะให้ไปสู้กับมนุษย์ร่างยักษ์ พลังม้า บ้ากล้ามอย่างคุณน่ะเหรอ... //ยิ้ม
ไม่มีทางหรอกครับ ตัวผมในตอนนี้น่ะ... เว้นแต่คุณจะอยากเห็นทรมาณผมที่ตอนนี้ไม่มีทางสู้คุณได้แน่ด้วยมือของตัวเองขนาดนั้นน่ะนะ...ฮุๆๆๆ //โน้มคอเอส //ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
อีกอย่างตอนนี้ถึงเราจะสู้กันไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาด้วยนี่ครับ มันจะกลายเป็นการต่อสู้ที่สูญเปล่าเอานา... //กระซิบข้างหู
ก็อย่างที่ว่าล่ะนะครับ ผมขอเป็นฝ่ายสังเกตการณ์ ทุกคนไปก่อนจะดีกว่าล่ะนะครับ แบบนั้นน่าจะมีประโยชน์กับทุกคนมากกว่าด้วยนี่นะ ฮุๆๆๆๆๆ //หัวเราะ //กระโดดกลับขึ้นต้นไม้ //ห้อยหัวลงมา

ฉันว่าฉันเห็นรังสีสีม่วงแวบนึงนะ... // มอง เหงื่อตก //.......... // แอบหัวเราะเยาะคนโดนมดคันไฟกัด

นายนี่มันน่าขนลุกจริงๆ ไวเปอร์ //บ่นพึมพำ //ถอยออกมา3ก้าว

พูดเรื่องอะไรกันน่ะครับ //เปลี่ยนกลับเป็นแว่นสายตา
รังสีสีม่วงที่ว่าน่ะมันคืออะไรงั้นหรือครับ? คุณดาจิ //พูดเสียงเรียบหน้าตาย

ไอประโยคที่ว่า.. "โน้มคอเอส ยื่นหน้าเข้าไปใกล้"นั่นน่ะ... // เหงื่อตก

ไร้สาระน่ะครับ ผมก็แค่มีเรื่องที่อยากให้เขาได้ยินชัดๆก็แค่นั้นเอง
อีกอย่างผมสนใจแค่เรื่องการสังเกตการณ์พวกคุณเพื่อใช้ข้อมูลที่ได้วางแผนในงานต่างๆให้ดีๆเท่านั้นด้วย
ไม่มีเวลาไปสนใจอะไรแบบนั้นหรอกครับ //ขยับแว่น //ทำหน้าตาย

ยึ้ย //ขนลุก

//ดูรูปคุณแคลริสแก้อาการ

พวกนายเองหรอ?^^
//มองทุกคน//
หึๆๆ
//หัวเราะอย่างจิต//
//กำมีดแน่นเดินออกไป//
เจ้าเลไนน์ โว้ย!!!!
//ตะโกนระบายอารมณ์ข้างนอกได้ยินถึงข้างในโรงฝึก//

โฮ่... งั้นรึ... เป็นพวกถนัดใช้สมองสินะ... // พยักหน้ามองไวเปอร์

เหมือนคุณแหละครับ แต่หมอนี่ดูเหมือนไม่ใช่สายไอเทม

ทางคุณฮันชี่เองก็ดูน่าสนุกดีนะครับ ตามไปดีไหมหว่า...? //ขยับแว่น //ยิ้ม
ว่าแต่คุณน่ะ ไม่ต้องแอบไปมากกว่านี้ก็ได้มั้งครับ...ถึงจะใช้วิธีแอบอยู่ในพุ่มไม้แต่ขยับตัวดิ้นรนกับพวกมดคันไฟแบบนั้นน่ะมันกลายเป็นว่ายิ่งบอกว่าซ่อนอยู่ที่ไหนนะครับ //ตะโกน //ยังห้อยหัวอยู่

หา... ไม่หรอก ฉันกับไวเปอร์คนละแนวกัน... // ส่ายหัว

แล้วแต่นาย... ฉันว่านั่งดูสนุกกว่า... // มองฝั่งฮันซี่ กระตุกยิ้ม

ถ้าเลือกได้ผมไม่อยากสู้กับสายเทคนิคเลย ต้องพะวงตลอดว่าจะโดนอะไร แต่ถ้าเป็นสายเทคนิคศิลปะการป้องกันตัวแบบแอนนี่ก็น่าสนนะ

//ปร่อยรังสีมืดมนเล็กน้อย//
//ทำหน้าจิต//
//ฉีกกระดาษแผนที่เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย//

//มดกัดตูด

สม... // เหล่แจน แอบหัวเราะ

ฮันซี่โดนผีวัตสันสิงแล้วรึ.. // มอง