การฝึกทักษะการต่อสู้

ฉันว่า...
ฉันควรไปพักได้แล้ว...
ฝันดีล่ะทุกคน...//ยืนขึ้น
//เดินออกไป

เอ่อ..เครื่องบินคุง..ถ้ามีคนเป็นคางคกเป็นเป็ดแล้ว...//มองเครื่องบิน

ผมเป็นอะไรหรอครับ?//ถามอย่างจริงจัง(นิดๆ)

.... // มองฟรอน กุมขมับ

//ลมพัดผ่าน

//รู้สึกกลืนไปกับฉากหลัง

(' ' )...#หันไปมองโดเรีย# เป็น...(' ') #คิด# ตะกร้าขนม...?(' ' )??

ฉันขอไปปั่นงานต่อนะ//เดินกลับห้อง

งั้นผมไปนอนก่อนนะครับ เลิฟ /ส่งจูบให้ทุกคน /ควบม้ากลับหอ

แล้วเจอกันทุกคน // โบกมือ

บายครับคุณเรน่่า เลไนน์

//นั่งลงที่เดิม...

ตะกร้า??//อึ้ง

นั่นมันไม่ใช่ตัวอะไรเลยนะครับ??มันเป็นสิ่งของนะครับ...//มองเครื่องบิน

ผมว่าลองอย่างอื่นดูดีกว่านะครับ?//ยิ้ม

หืม..วันนี้ไม่มีใครสู้กันเลยรึไงนะ //นอนหนุนแขนตัวเอง

ผมไปก่อนนะครับทุกคน...//ยิ้ม

ฝันดีนะครับ//เดินออก

บายครับคุณโดเรีย

วันนี้สงบดีจังนะ... // นอนพิงต้นไม้

นายคิดดีแล้วเหรอ...?//เดินเข้ามา
//ไปนั่งที่เดิม

....//เดินเข้ามาและทำท่าหาอะไรบางอย่าง

//เห็นฟรอน
หาอะไรอีกล่ะนาย...?

สวัสดีครับทุกคน..//ยิ้มแล้วเมินลูน่า

//มองโดเรีย
//เอาเข่ามากอดเงียบๆ
//เหมือนจะซึม

ไงครับทุกคน^^

//เดินเข้ามายิ้มกว้าง

สวัสดีทุกคน

สวัสดีลิเคียว...
สวัสดีเรน่า...//ซึม

สวัสดีครับลีคคุง..สวัสดีครับมิเรน่า..//ยิ้มและเมินใครบางคนเหมือนเดิม

หวัดดีครับคุณเรน่า

คุณโดเรีย^^//ยิ้มกว้าง

ไม่ได้ซะนานเลยล่ะครับ//เกาหัว

โดเรียกับลูน่ามีเรื่องอะไรกันหรอ????

.....#หาอะไรบางอย่าง

เปล่า...//เหม่อ
//ตอบเรน่า

เอ๋?

//มองเด็กน้อย

เปล่าอะไรล่ะครับ? จะร้องไห้อยู่แล้วน่ะ//เดินเข้าไปหา

เช่นกันครับ...ตั้งแต่ที่คุณปล่อยให้น้องผมโดนยัยคนหิวไม่เลือกกัดเอา//มองนิ่งๆ

แต่ผมไม่โกรธคุณหรอกนะ..ผมเข้าใจ//ยิ้ม

แต่ว่าคนของคุณทำเกินไป..ผมให้อภัยไม่ลงหรอก//เหลือบตามองอีกคนแล้วกลับมาสบตากับลิเคียวต่อ

//หลับตาแน่น

....อยู่ไหน...#พึมพำเงียบๆคนเดียว

เอ่อ...เครื่องบินครับ..//มอง

ผมเพิ่งรู้ว่าคุณเป็นผู้ชายน่ะครับ..ขอโทษที่เสียมารยาทนะครับ//ยิ้มเจื้อนๆ

คุณพูดแบบนั้นมันก็เกินไปนะครับ

//จ้องโดเรีย

ยะโฮ... มีใครสู้มั้ยเอ่ย... // เดินเข้ามา

//ซุกลิเคียว

ไม่ได้สู้กันหลายวันแล้วด้วย

ชิ!! เริ่มวุ่นวายอีกแล้ว... // ลืมตาขึ้นมามอง

ความรู้สึกที่คนสำคัญของตัวเองถูกทำร้าย...//มองลิเคียวนิ่งๆ

มันเจ็บขนาดไหนคุณก็คงจะรู้ดีนะครับ...//หันหน้าไปทางอื่น

........

....อยู่ไหน...อยู่ที่ไหน...#เริ่มกระวนกระวายพลางหาไปรอบๆ

//ลูบหัวเด็กน้อย

ผมไม่รู้ว่าคุณไปเจออะไรมา

ผมไม่ได้รู้จักคุณดีขนาดนั้น

แต่คุณก็ควรจะแยกแยะเรื่องบางเรื่องบ้างนะครับ

หืม...?? เกิดไรขึ้น?? // มอง

...ฉัน...ฉันแค่หิว...//พึมพำ

...ไม่เจอ..ไม่เจอ...#ตัวเริ่มสั่นก้มหน้าลง

เรื่องบางเรื่องน่ะ...มันทำให้ผมขาดสติได้

และเรื่องที่คนของคุณทำ...มันทำให้ผมเหลืออด//มอง

หิวก็ไปหาอะไรกินซะ... มัวแต่มองข้าวมันจะวิ่งเข้าปากเธอรึไง... // มองลูน่า

หาอะไรหรอครับ...เดี๋ยวผมช่วยนะ//หันไปหาเครื่องบิน

เด็กน้อยไม่ใช่คนของผม...//ไม่เหลือรอยยิ้ม

ฟรอนหาไรเหรอ... // มอง

//นั่งมอง