Wall sina Cafe

(' ')...#มองหน้าเอส#ลุกขึ้นยืน# พี่ชายตัวโต...(' ') #เงยหน้าขึ้นไปมอง# อุ้มหน่อย (/' ')/ #ชูแขนขึ้น

//ก้มหน้า..

เอสฉันเข้าใจความรู้สึกดี..//มองเอส// คนสำคัญ..//มองฟ้า// เขาคงมีความสุขแล้วหล่ะที่ได้เจอนาย^^

(/' ')/...#ยังคงชูแขนขึ้นเหมือนเดิม

//อุ้มฟรอน เอามืออีกข้างเช็ดน้ำตา

ฉัน...ก็เป็นแบบนาย...//พึมพำคนเดียว

เรเวนฟิลด์....!!!

ครับคุณฮันซี่......

ทำไมเหรอครับคุณเรน่า?

...(' ')#ไต่ไปขี่ที่หลัง# ฟักทองบอกว่า...เอสเป็นเพื่อน...เพื่อนจะปล่อยให้เพื่อน...ซับน้ำตาคนเดียวไม่ได้...(' ') #หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาอีกข้างให้เอส# แคลริสคือใคร..ไม่รู้...แต่ถ้าคือเพื่อนเอส...ก็จะคิดถึง...จะช่วยเอสคิดถึง...(' ') #พูดพลางเช็ดน้ำตาให้อีกฝ่าย

//สะดุ้ง
//มองเรน่า
........................?

//ได้ยินฟรอนพูด
//หันไปยิ้มให้

ขอบใจนะฟรอน.....

เปล่า....ช่างมันเถอะ//หันหน้าหนี

//มองเรน่าอย่างสงสัย

(' ')...#หยุดเช็ดน้ำตาให้เอส#ขี่คอเอสชูแขนขึ้น# \(' ')/~โอม~เพี้ยง!~ความเศร้าจงหายไป~ความเศร้าเอย~จงหายไป~\(' ')/

//มองฟรอนที่ขี่คออยู่

//ยิ้มเล็กๆ

อ้อ ในซองจดหมายมีกุญแจล่ะครับ

//ใช้มือข้างนึงจับฟรอนไม่ให้ตก อีกข้างเปิดซองจดหมายเอากุญแจออกมา

(' ')...? #มองของที่อยุ่ในมือเอส

กุญแจ//มองเอส

ความเศร้าก็มีความสุขซ่อนอยู่น่ะ..ความทรงจำดีๆ^^
//มองเอส//
แต่บางครั้งนึกถึงแล้วก็เจ็บปวด..
//พูดเบาๆ//
กุญแจใช้ไขอะไรหรอ
//มองจดหมายอีกที//
นำไปไขที่ห้องใต้ดิน ฉันมีของขวัญให้นาย...
//หยี่ตาเพื่อให้เห็นตัวอักษรชัด//
/อ่านข้อความที่มีตัวอักษรเล็กมากๆตรงมุมหนึ่ง//

หืม...?//มองเหตุการณ์อย่างสนใจ

เหมือนเอเลน..............

คุณฮันซี่ครับ มันเขียนว่า "นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำให้นายได้ ใช้มันให้ดีนะ" ครับ 

//เอากุญแจไขกล่อง

สงสัยแว่นพัง^^
//เช็ดแว่น//

//แอบมองเงียบๆ

//เปิดกล่อง 

มีตำราวิชามวยที่ผมใช้ระดับ 9 กับระดับ 10

แว่นตา? ...แล้วก็...ป้ายอะไรเนี่ย....

มวยเหรอ..?//พึมพำ

ว่าแล้วเชียว.....................

//พลิกดูหลังตำรา...

วิชามวยเหล็กไหล....อ๋อ มันชื่อนี้เองเรอะ...เรียกว่ามวยแข็งมานาน...

ทำไมเหรอครับคุณเรน่า....?

//เผลอทำหน้าจริงจัง

เปล่านี่ไม่มีอะไร

ชักน่าสงสัยนะ...คุณเรน่า...

น่าสงสัยอะไรกันไม่มีนี่

คุณเรน่ารู้จักคุณแคลริสมาก่อนเหรอครับ?

ก็บอกว่าแค่เคยได้ยินชื่อ..........น่ะ//เหงื่อแตก

ได้ยินจากที่ไหนเหรอครับ?...

ช่างมันเถอะ.......ว่าแต่แคลริสนี่เธอเป็นอะไรกับนายล่ะ

หลายอย่างครับ...อาจารย์...เพื่อน...พี่สาว...แม่(บางที).....คนร......//พูดไม่ออก

//นิ้งอึ้ง

อ่า แล้ว เธอทำงานอะไรล่ะ

เธอเป็นเจ้าของโรงฝึกการต่อสู้น่ะครับ //มองคุณเรน่า

แบบนี้นี่เอง ถึงว่าล่ะ

ทำไมล่ะครับ...ถึงว่าอะไรครับ....

//สดุ้ง
ก็นะ......ป่วยตายสินะ.....ก็อาจจะมีผล.....เอ่อ....อะไรแบบนี้ก็ได้//ลนลาน

คุณหมายถึงอะไรครับ....//จ้องคุณเรน่า

อาจจะออกกำลังมากไป แบบนี้ก็ได้จริงไม๊..............//เหงื่อท่วม

งั้นก็ควรเป็นผมที่ตายก่อนเธอสิครับ ผมเกือบตายไม่รู้กี่รอบแล้ว....และผมก็ฝึกวิชาถึงขั้นที่8 แต่เธอยังได้ขั้นที่7 บอกผมว่านี่มันเรื่องอะไรซะทีเถอะ คุณเรน่า.....

ไม่มีเรื่องอะไรนั่นแหละ อาจจะมีแต่เป็นเรื่องไร้สาระน่ะ อย่ารู้เลยนะ
นายคงจะอึดกว่า ยังไงผู้หญิงก็เป็นเพศที่อ่อนแอกว่า หรือ ติดเชื้ออะไรก็ได้

เธอไม่ใช่คนอ่อนแอ....ผมรู้ดี.... //จ้องคุณเรน่าเขม็ง

และเรื่องเกี่ยวกับเธอ...ไม่ใช่เรื่องไร้สาระสำหรับผม

เรื่องแคลริส เอาเถอะก็นะฉันไม่ได้รู้จักเธอดีเหมือนนาย เรื่องนั้นเป็นเรื่องก่อนที่จะเข้ากองทหารแต่รู้ไำปก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

ผมอยากรู้...เดี๋ยวนี้ //ทุบโต๊ะ

รู้ไปทำไมเล่า//ทุบกลับ