โบสถ์ของลัทธิบูชากำแพง

ขอบคุณครับคุณคิลล์ พยายามอย่าทำร้ายเธอนะครับ

............... // เดินไป // ยัยบ้าเอ๊ย... ทำอะไรไม่คิดเรื่อยเลยนะ... // คิด กระวนกระวาย พยายามหาโนดาจิ

//เจอกองเอกสารบางส่วนที่ถูกน้ำพัดมา มีการพูดถึงตระกูลลอว์ //แอบเก็บไว้ไม่ให้ใครเห็น

ระวังเอกสารพวกนั้นซะ... นั่นเอกสารปลอม อาจเป็นกับดักยาพิษอะไรซักอย่าง... // เหลือบมองเอสทรอน

อุ๊บ //โดนหมึกกรดกัดกร่อนหนังมือไปบางส่วน

นี่ฝีมือคุณลอว์เหรอเนี่ย

//ทิ้งเอกสาร

สมกับเป็นยัยนั่น... // เดินหาโนดาจิ กระวนกระวาย

//เอาผ้าพันมือ

คุณคิลล์ ผมขอตัวก่อนนะครับ กรดนี่แสบเอาเรื่อง

//เดินกลับที่พัก

....//มองเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนจะกระตุกยิ้มแล้วเดินออกไป

//นั่งมองอยู่ห่างๆ
.............................

//เผลอโยนดาบไปโดนหัวดาจิในแม่น้ำ//

เวลาประมาณตี2... ได้รับรายงานว่าโบสถ์ถูกบุกรุก
ความเสียหาย... มีเพียงประตูห้องเก็บอากสารพัง... ไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บ...
คนร้าย... ไม่ทราบแน่ชัด คาดว่าเป็นผู้ที่มีความแค้นกับลัทธิ..
// เขียนรายงาน // เท่านี้ใช่มั้ย... // เหลือบมองสมาชิกคนหนึ่งในลัทธิผู้ให้ปากคำ

เฮ้ ฮันซี่โนดัจจี้น่ะเค้าไปตั้งนานแล้วปักโดนตอไม้มากกว่ามั้ง...//พูดอย่างไม่ใส่ใจ

โฮ่ แอลจังปฎิบัติหน้าที่~ //เหลือบมอง

มันงานของผม กองสารวัตรตำรวจ... // เสียงเรียบ เขียนรายงาน

ก็นะ~นายมาที่นี่ ฉันก็อดสินะ...//พึมพำก่อนจะทำท่าเดินสำรวจรอบๆ

//แอบซุ่ม

อด... เรื่องอะไร... // เหลือบมอง

เปล่าหรอกน่า~//ทำท่าไม่ใส่ใจพลางเดินไปอีกมุมนึง// จ๊ะเอ๋~เจอลูน่าจังล่ะ~//โพล่ไปหาลูน่าจังที่แอบซุ่มอยู่

แล้วก็.. คนที่แอบอยู่ออกมาซะ.. // เสียงเรียบ

~~~~//กอดลูน่าจังอ่ย่างอารมณ์ดี

//สะดุ้ง
//ถูกกอด
อา...//ไปไม่เป็น

.... // เหลือบมองลูน่า จดรายงานต่อ

เออ แอลจุดไฟเผาโบสถ์ผิดไหม?? //พูดพลางยิ้มร่า

ผิดค่ะ...//ตอบแทนทันที

ผมคงต้องจับคุณข้อหาวางเพลิง... //เสียงเรียบ

ว้า~เสียดายเนอะ~//ทำหน้าเสียดายอย่างไม่สำนึกผิด

... // จดรายงาน ไม่สนใจ

//มอง

เรื่องเป็นไงมั่งครับคุณคิลล์ //เดินเข้ามา

หายัยนั่นไม่เจอ.. // เก็บรายงาน เสียงเรียบ

คุณลอว์ต้องไม่เป็นอะไร เธอต้องไม่เป็นไรแน่.....//มองแผลที่เกิดจากกรดเมื่อคืน

................... // หน้านิ่ง // ยัยนั่นไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าเป็นทุกอย่างเกี่ยวข้องกับลัทธิบ้าๆนี่ต้องลุกเป็นไฟ... // กำหมัดแน่น

ผมเองก็คิดอยู่ว่า มันต้องมีอะไรแปลกๆ คุณลอว์ไม่ทำแบบนี้โดยไม่มีเหตุผลหรอก แต่ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี

ถ้าพวกนายไม่รู้ก็ไม่แปลก... ยัยนั่นคงคิดจะตัดทุกอย่างจริงๆ // เสียงเบาประโยคหลัง

ตัดทุกอย่าง? อะไรเหรอครับ //พูดเสียงเบา

ยัยนั่นมีเป้าหมายอยู่ ถ้าสำเร็จก็จะไปจากที่นี่ // เสียงเรียบ

แล้วผมควรจะทำยังไงดี?

นายทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ... เวลาที่ผ่านมาที่ยัยนั่นอยู่กับพวกนาย... ถ้าพวกนายทำให้ยัยนั่นรู้สึกวางใจได้ เหตุการณ์แบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น... // เสียงเรียบ

แสดงว่าเวลาที่ผ่านมา....ทั้งหมด...มันไร้ค่าสินะ ฮึๆๆๆ //ก้มหน้า

ไม่ซะทีเดียว... อย่างน้อยการที่ยัยนั่นยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแสดงว่ายัยนั่นไว้ใจพวกนายระดับนึง... // เสียงเรียบ

งั้นเราก็ยังพอมีหวังใช่มั้ยครับ? คุณคิลล์

ไม่รู้... // เสียงเรียบ

ผมเป็นห่วงเธอมากจริงๆ ...ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงนะ ตอนเธอหนีออกมาเธอหนีออกมาตัวเปล่า ไม่มีอาวุธไม่มีอุปกรณ์ ถ้าต้องต่อสู้ เธอจะปลอดภัยมั้ยนะ

ยัยนั่นมีเป็นร้อย... กระเป๋าอาวุธนั่นยังไม่ได้เสี้ยวที่ยัยนั่นมี... // กระตุกยิ้ม // ดีใจแทนยัยนั่นจริงๆนะที่มีคนอย่างนายเป็นห่วง... นี่เปลี่ยนใจจากเบฟเป็นยัยโนดาจิแล้วรึไง... // หน้าตาย

ผมห่วงทุกคนที่ผมรู้จักครับ แม้แต่คุณ ผมเคยพูดไปแล้วนะ

ไม่จำเป็นต้องห่วงผมหรอก คุณห่วงตัวเองจะดีกว่านะ...

ครับ ผมห่วงตัวเองเสมอครับ..ที่คุณพูดวันนั้นทำให้ผมคิดได้...ไม่แค่นั้นนะ คุณยังคอยแนะนำผม สอนผมอยู่เสมอๆ ขอบคุณนะครับ

.... // ถ้าคุณห่วงตัวเองจริง ไอวิชานั่นน่ะ... ถ้าไม่จำเป็นอย่าใช้บ่อยดีกว่านะ... // หน้านิ่ง // ผมจะไปหายัยนั่นต่อ

วันนี้ผมเดินเหยียบไส้เดือนตัวนึงมาครับ //สารภาพบาป

...ไททันหญิง//กระโดดไปบนกับดักที่ซ่อนอยู่ในโบสถ์//เตรียมยิงกับดัก..//

ผมใช้เฉพาะเวลาต่อสู้น่ะครับ ขอบคุณที่แนะนำครับ//เดินหาคุณลอว์ไปอีกทาง