เหตุการณ์ยิ่งแย่ลง

เอาผ้าออกมาพันข้อเท้ากับข้อมือและคอ
ตักสเต๊กกิน

ไททัน... เต็มไปหมดเลย... แล้วเจ้าพวกนั้นไปไหนแล้ว... // มองฝูงไททัน พึมพำ

ชิ... โธ่เว้ย!! // ใช้เกียร์พุ่งไปข้างหน้า เลี้ยวหลบทางกีดขวาง เริ่มร้อนรน

//มองตามดาจิ
ชิ...
ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็...//หลบไปในมุมมืด

....... // พุ่งเกียร์ไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่ไม่เคยใช้มาก่อน

อยู่ไหนนะ... อยู่ไหน... เจ้าพวกนั้นไปไหนกัน... // พึมพำ

เหวอออออออ!!! // ตุบ!!! // โดนไททัน 6 เมตร จับเหวี่ยงอัดกำแพงกระเด็นเข้าบ้าน

อือ... ซี่โครง... เจ็บ... // นอนจุกในซากบ้านที่พัฝ

//มองดาจิจากที่ไกลๆ
//ไม่พูดอะไร
...อดทนหน่อยนะ...//เดินไปอีกฝั่ง

//ท้อแท้ สิ้นหวัง....
กระโดดเข้าปากไททัน

//ใช้มือปัดณุกก่อนจะถึงปากไททัน
//จัดการไททันตัวนั้นแล้วหายไปทางอื่นทันที
//โผล่ออกมาจากซากตึก
//วิ่งไปฉุดดาจิอย่างเบามือ

//หายไปตรงมุมมืด

..... // เห็นไททันวิปริตวื่งไปทางลูน่ากับโนดาจิ // ชิ!! ยัยพวกทึ่มเอ๊ย...
ฉับ!! // ฟันท้ายทอยไททันด้วยความเร็็ว // ระวังตัวกันหน่อยสิ!! // มองทั้งสองคน

//นั่งต้มมาม่าบนหลังคาบ้าน

//มองคิล
ขอโทษทีนะ...แต่ดาจิดูเหมือนว่ากำลังแย่น่ะ...

ยัยนี่เหรอ... ผมจัดการต่อเอง... // มองยัยโนดาจิ ตบซี่โครงดาจิ // ตุบ!!

แบบนั้นน่าจะพอทเนาไปได้... พวกเธอไปหาที่ปลอดภัยเถอะ ผมคุ้มกันเอง // มองไททันรอบๆ เปลี่ยนมีด

..................................//มองคิล
...ค่ะ...//พยุงดาจิ

อั่ก!! ไอ... บ้า... เอ๊ย... // โดนคิลตบซี่โครง จุก พูดไม่ออก โดนลูน่าพยุง // ขอบ... ใจ...

นั่งกินข้าว

ด้วยความยินดีค่ะ...พี่สะใภ้...//มองดาจิ

//ปากล่องข้าวใส่ไททัน