การฝึกทักษะการต่อสู้

ของฉัน!! // ลุกขึ้น แยกเขี้ยว

อ่า ใครเห็นกระติกของผมบ้าง ลืมไว้อีกแล้ว //มองหากระติก

//เอาขนมปังของเลไนน์ยัดปากเบฟ กับ ดาจิ

เดี๋ยวฉันเอาผ้าห่ม หมอน มาให้นะลูน่า

ขอบคุณ...//นั่งเครียดอยู่ในห้องน้ำ

อย่างก ยัยงก//มองดาจิ//พิงกำแพง//เคี้วยขนมปัง

คุณเรน่า ทำอะไรน่ะครับ!!!

ขอขนมปังมั้ง//วิ่งไปหาเบฟ

หืม??มีอะไร//มองเอส

เฮ้ย!! // คายขนมปัง

อย่ากลืนนะโว้ย!! // จ้องเบฟ

ก็ถ้า2คนนั้น....

ลูน่าจ๋า แม่เอาดีดีทีมาให้ //พ่นดีดีทีเข้าไปในห้องน้ำ

//พะอืดพะอม//ส่งขนมปังให้มิกิ//ล้มทั้งยืน

//ได้ยินเสียงโวยวาย
...ให้ฉันได้ทำภารกิจส่วนตัวแบบสงบๆไม่ได้รึไง...//แผ่รังสีออกมานอกห้องน้ำ

//ได้ยินเสียงคุณแม่
//ตายทันที

//มองโคอาล่า
//มองดาจิ
//มองเอส

เฮ้ย!! //โดดรับเบฟ

คายออกมาเด้!! // เขย่าเบฟ

เอ้านี่ พวกเธอ หนมปังแก้ถอนพิษ ฉันเพิ่งทำเส็ดเมื่อกี้ // ยื่นหนมปังให้

//เอามือปิดปาก//หน้าซีด

แม่นะแม่...//ครางออกมาจากห้องน้ำ

เอ่อ....ผมว่าผมค่อยหากระติกก็ได้.....

ฉันไม่ไหวแล้วงั้นไปล่ะ เจอกันพรุ่งนี้

//หยิบขนมปังของคุณโคอาล่ามายัดปากเบฟ

//โบกมือลาเรน่าเงียบๆในห้องน้ำ

ขอยาล้างท้องด่วน!! เลิกก่อเรื่องให้ฉันซักทีโว้ยไอโรคจิต // พยายามแงะมือเบฟ เขย่าเบฟ

บายครับคุณเรน่า

เบฟ งานอดิเรกของนายคือฆ่าตัวตายรึไงหา!//หายาล้างท้อง

นายเคยคิดบ้างไหมว่ามีคนเจ็บปวดทุกครั้งที่นายพยายามน่ะ

ก็อย่า..ใส่ใจผม//มึน

เที่ยงคืนเเล้วครับ//มองพระจันทร์(?)

//ทะมึน
//แผ่รังสีออกมาจากห้องน้ำ

ฉันเป็นห่วงแก!! เพราะงั้นเลืกทำบ้าๆได้แล้ว!! จบมั้ย!! // เอายากรอกปากเบฟ โวยวาย หัวเสีย

//เอามืออุดหู
//ตบมด

เอาสิ ถ้านายกินขนมปังนั่นจนตาย //หยิบขนมปังที่เหลืออยู่ขึ้นมา

ฉันก็จะกินด้วย //กัดขนมปัง เคี้ยว

//โดนกรอกยา
เป็นบ้าอะ ไรของกัน//จะอวก/ไม่มีแรง

เอส!! แกก็อีกคนโว้ย!! เลิกเล่นบ้าๆได้แล้ว!! ฉันเหนื่อยแล้งนะ!! // กรอกยาเข้าปากเอสด้วย

กินไปให้มันอ้วก // มองเบฟ เสียงเหี้ยม

//เอามืออุดหู
//จัดการธุระเสร็จ
//ฉีดไบกอน
//เอาหมอนกับผ้าห่มที่เรน่าให้มาปูและหลับมันในห้องน้ำ
...อาหารเลไนน์...ฉันกินได้แค่คนเดียว...//หลับทันที

ไม่ต้องกรอกยาผมหรอกครับ ดูซิว่า หมอนี่จะรู้สึกยังไงถ้าตัวเองต้องเสียเพื่อน

ไม่สน // เอายากรอกปากเอส

ผมชินกับการสูญ...//เอามือปิดปาก//ควานหาถุง

งั้นแกก็สูญเสียของเก่าในกระเพาะซะ... // มองเบฟ หน้าตาย

นายชินงั้นเหรอ งั้นที่นายปิดกั้นตัวเอง ไมให้ใครสนิทด้วยเนี่ยมันเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่ไม่อยากสูญเสียใครในภายหลัง หา...//ควานหาถุง อ้วก

......... // ยื่นถุงให้เบฟกับเอส กุมขมับ

//อวก
อย่ามาทำเป็นรู้ดี ไม่รู้อะไรก็อย่าพูด//มองเอส//หงุดหงิด//ไร้แรง

ทำไมจะไม่รู้.. // จ้องเบฟหน้านิ่ง

นายไม่ยอมเปิดใจให้ใคร...นายทำได้ ฉันกับคุณลอว์ห้ามนายไม่ได้....แต่นายก็หยุดฉันกับคุณลอว์ไม่ให้ห่วงนายไม่ได้

พวกดื้อด้าน จะทำอะไรก็เชิญแล้วอย่ามาบ่นทีหลัง อย่ามาเรียกร้องหาผมในตอนที่ผมจากไปแบบไม่มีวันกลับแล้วกัน//หอบ

เพราะเราจะทำดีต่อนายให้มากที่สุดน่ะสิ  เราจะได้ไม่ต้องเสียใจเาลานายจากไป //หมดแรง

ไม่เรียกร้องหรอก เพราะถึงจะเรียกยังไง...
ทุกคนที่ฉันอยากให้กลับ ไม่มีใครกลับมาหาฉันซักคน
ฉันเหนื่อยที่จะเรียกแล้ว... // หน้านิ่ง

คุณลอว์......

หึ! ก็ดี//หงุดหงิด//นอนบนพื้น

ฉันต้องแบกพวกแกกลับห้องใช่มั้ยเนี่ย!! ภาระจริงว้อย!! // กุมขมับ