การฝึกทักษะการต่อสู้

เป็นห่วงรึไง?//จ้องดาจิหน้านิ่ง
//ทาคาลามายด์

ใช่........ // มองเบฟหน้าตาย

แนะนำว่านายเลิกยุ่งกับฉันเถอะ ถ้าไม่อยากตาย.... // ถอนหายใจ เหม่อ

ถ้ายังไม่ถึงช่วงเวลานั้น....ผมก็ไม่ตายหรอก//หน้าตาย
อีกอย่าง ..... ขอบใจ .....
ที่ผ่านมาเธอดูแลผมนินะ(ตอนงานเลี้ยง)//ยีหัวดาจิ
สงสัยผมต้องเลิกยุ่งกับเธอจริงๆ//คิด

ช่างมันเถอะ ที่ดูแลมันเป็นสัญชาตญาณ // โดนยีหัว

แล้วก็... ทุกคนที่ฉันสนิทสุดท้ายก็ตายหมด ต่อให้เป็นนาย... ก็ไม่รอดหรอก.. ฉันมันตัวโชคร้าย... // ก้มหน้านิ่ง

.......
ถ้าเธอคิดว่าเธอคือตัวโชคร้ายเธอก็จะเป็นตัวโชคร้าย แต่ถ้าเธอสลัดความคิดนั้นออกไปแล้วเธอก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงเท่านั้น เธอแค่อคติเรื่องเลวร้ายพวกนั้นคิดเรื่งพวกนั้นไปก็ไม่ได้คุณค่าอะไรขึ้นมาหรอก//มองดาจิ

ภารกิจทุกรอบฉันพาพวกนายไปตาย จำไม่ได้รึไง... เฮอะ!!ไอคนที่ชอบพูดว่าอยากตายคิดอะไรดีๆ เป็นด้วยนะ // แสยะยิ้ม

แต่ช่างเถอะ พอหมดธุระที่นี่ฉันก็ออกนอกกำแพงแล้ว คงไม่อยู่รอดูนายตายหรอก... // กระดกไวน์

แต่ในทางกลับกันเธอก็แบกรับไว้ตลอดไม่ใช่รึไง?//ถอนหายใจ
พูดไปก็เหนี่อยฟรี พวกเธอไม่ได้อยู่ดูผมตายจริงๆหรอกเพราะผมอาจะไม่อยู่ให้เธอดูผมตายจริงๆอยู่แล้ว//พูดหน้านิ่ง

.......... // มองเบฟหน้านิ่ง

หมายความว่าไง...

ก็จริงอย่างที่เธอพูด ผมควรเลิกยุ่งกับเธอ แล้วก็คนอื่นๆ ก่อนถึงเวลาที่บรรยากาศการสูญเสียแบบตอนนั้นจะกลับมาอีก ผมจะทำตาม..ที่เธอบอก แล้วกัน//ลูบหัวดาจิ//หลบหน้าดาจิ

เฮ้!! นาย!! ฉันหมายถึงฉันคนเดียวตะหากเล่า!! // ถูกลูบหัว

นายควรจะเปิดใจมากกว่านี้นะ นายก็แค่ตายไม่ได้เลยกลัวการสูญเสียไม่ใช่รึไง!! // ดึงคอเสื้อเบฟ จ้องเบฟหน้านิ่ง

..............
แต่คนที่ทรมานคือผม ทรมานเพราะความสัมพันธ์นั่น
ในทางกลับกันซักวันถ้าผมหายไปแล้วไม่กลับมาอีกก็จะไม่มีการสูญเสียเกิดขึ้น//นิ่ง

ขอโทษ.... // ปล่อยมือ ก้มหน้า

แต่ตราบใดที่ฉันยังอยู่นี่ ฉันไม่ยอมให้นายหายไปแน่ จำใส่กะโหลกหนาๆนั่นไว้ซะ // แววตามุ่งมั่น

คุยกับนายแล้วอารมณ์เสียชะมัด ฉันไปดีกว่า จะไปก๊งข้างในกำแพง มีร้านประจำอยู่จะตามไปก็ได้นะ แต่ถ้าไปนายต้องสั่งน้ำเปล่า เข้าใจนะ... // มองเบฟ ถือขวดไวน์ เดินออกไป

โฮ่ๆ....//มองดาจิกับเบฟคุยกัน

.......//นั่งเขียนอะไรบางอย่างลงใยสมุดจด

/นั่งเขียนอะไรบางอย่าง/

นั่งเขียนอะไรกันอยู่ครับ//มองคนเขียน

อ้ะ นิกซ์ มิกิ อรุณสวัสดิ์ รับโกโก้ร้อนกะขนมปังไส้ครีมตอนเช้าไหม//ยิ้ม

สวัสดีค่ะ ....คุณโคอะล่า...
.
.
.
.
.
.
.
.
เรื่องราว...ของพวกเรา..../โชว์หน้าที่เขียนให้มิกิดู/

หืม ...เขียนเยอะจังนะ //ชะโงกหน้าเข้าไปดูของนิกซ์


ฉันไม่ได้เขียนเรื่องราวของพวกเราหรอกนะ //มองสมุดจดตัวเองพลางหัวเราะเบาๆ

เขียนไว้....เป็นความทรงจำ..../ยิ้ม/

วันนี้เธอดูล่องลอยจังนะนิกซ์ เป็นอะไรหรือเปล่า//ลูบหัวนิกซ์

//หลับ

เอ๊ะ...? ชั้น...ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ...ก็แค่....คิดถึงเรื่องเก่าๆ...ก็เท่านั่นเอง /มองสมุดบันทึก/

ฉันมักจะพูดกับตัวเองบ่อยนะนิกซ์ "เรียนรู้จากอดีต อยู่กับปัจจุบัน และมองไปยังอนาคต" ฉันก็อยากให้เธอท่องแบบนี้ไว้เสมอนะ มีครั้งนึงที่ฉันเคยจมอยู่กับอดีตที่เป็นความผิดพลาด มันทำให้ชีวิตฉันตอนนั้นป่นปี้ไปหมดเลยล่ะ //หัวเราะเบาๆ

//หลับต่อไป

ชั้นก็เคย...เคยจมอยู่กับอดีต...แต่ตอนนี้ชั้นรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลยล่ะค่ะ....ทุกคนคงจะดีใจที่ชั้นยิ้มแบบคนอื่นได้แล้ว..../มองท้องฟ้า/

ฮ้า นั่นสินะ.....//นอนมองท้องฟ้า

//เดินเข้ามาเงียบๆ//....

เหมือนฉันเจอฝูงมดนะ...
สวัสดีทุกคน...//เดินเข้ามา
//เพลีย

อาาา ใช่ ฉันก็เห็นนะตอนเข้ามา คนหนุ่มสาวนี่ช่างดีจริงๆนะ //ยิ้มเหมือนคนแก่(?)

แม่...
//กอดโคอะล่า
บางครั้งก็แอบกลัว(คนสวีทกัน)นะ...
มดมันไต่เข้าไปในห้องหอฉันอ่ะ...

เอาดีดีทีฉีดสิลูก หึๆ แม่ฉีดก่อนเข้าห้องทุกคืนเลยล่ะ//กอดลูกสาวแล้วลูบหัว

น่ากลัวไปอ่ะแม่...//โดนลูบหัว
//ทำหน้าสะพรึงนิดๆ
วันนี้จะมีคนจีบกันอีกรึเปล่าล่ะแม่...
จะได้หายามาฉีดมด...

แหม่ ว่าแต่คนอื่นเขา ลูกสาวแม่เมื่อวานก็ใช่ย่อยมิใช่รึ //มองลูกสาวแล้วหัวเราะเล็กๆ

หนูขอแต่งงานเลยค่ะไม่มีจีบ...แบบนั้นหายาก...//หน้านิ่ง
เมื่อคืนเขาละเมอเตะจนหนูหนีกลับห้องไม่ทันเลยค่ะ...Q[]Q

ฮ่าๆ หนูจะไม่จีบก่อนหรอลูกจ๋า อันที่จริงแม่ว่าอยู่คนเดียวเดี่ยวๆเหมือนแม่ก็ดีนะ ทำอะไรสะดวกดี ฮ่าๆๆๆๆ//หัวเราะ

ไม่ทันแล้วค่ะ...//สลด
หนูเป็นพวกเจอใครถูกใจเป็นต้องฉุด...


ตอนนี้ทำตัวโสดเหมือนแม่ก็ดีค่ะ...//ยิ้ม

สวัสดีครับทุกคน //เดินกุมช่วงลำตัวเข้ามา

สวัสดีเอส...
เมื่อวานนายสู้ดีนะ...

ฮึๆ บางทีลูกสาวแม่ก็อาจจะได้เชือแม่มาหน่อยๆนะ ที่จริงแม่แค่อัธยาศัยดีเท่านั้นเอง (โดนโบก) //หัวเราะ

ใช่ค่ะ...//มองโคอะล่าด้วยสายตานับถือ
ชอบแม่...ก็ตรงนี้...//ยิ้ม

ตั้งแต่เมื่อก่อนจนถึงตอนนี้ จากการจดบันทึกสถิติ แม่มีเพื่อนผู้ชายมากกว่าเพื่อนผู้หญิงนะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แม่แมนไปหรอคะลูก? ฮ่าๆๆๆๆ //หัวเราะอย่างอารมณ์ดี

ครับ คุณลูน่า ขอบคุณที่สู้ด้วย วิชาของผมยังต้องปรับปรุงอีกเยอะ ถ้าเป็นปรกติน่าจะหายเจ็บแล้ว แต่มันยังหน่วงๆข้างในอยู่น่ะครับ

เอ่อ...แม่...หนูว่าไม่ใช่...//เหงื่อตก
แต่หนูเพื่อนผู้หญิงเพียบ...(ก็อยู่รร.หญิงล้วนนี่)ส่วนเพื่อนผู้ชายนะเหรอคะ?
มองหนูเป็นศัตรูกันหมดเลย...หนูทำอะไรผิด??(แค่เกิดมาหล่อกว่าพวกเอ็งทำนั้นเอ๊งงงง!!//ผิดมาก)

วันหลังรอให้มันสมบูรณ์แล้วมาดวลกันอีกซักตั้ง...//มองเอส

เอ้อ จะว่าไปฉันยังไม่ได้คุยกับเอสเลยสินะ เมื่อวานฉันนั่งเคลียร์กองเอกสารอยู่ - - เมื่อวานฝีมือนายพัฒนาขึ้นนะ ถึงจะหมดสภาพก็เถอะนะ //ยิ้ม

ยินดีเลยครับ คุณลูน่า //นั่งพิงต้นไม้

ก็นิดหน่อยน่ะครับคุณโคอาล่า แต่วิชาของผมยังต้องพัฒนาอีกเยอะ

มันยังมีช่องโหว่บางส่วนนะ เท่าที่ฉันดู //นั่งมองสมุดบันทึก

ถ้านายไปฝึกพิเศษของตระกูลฉันก็อาจจะดีขึ้น แต่นายต้องสู้เยอะๆเเล้วจับจุดให้ได้ก่อนนะว่าจุดอ่อนของวิชานี้อยู่ตรงไหน //วิเคราะห์

นี่ๆแม่...ไม่ชวนหนูหน่อยเหรอ...//มองสองคนคุยกัน
//อยู่ๆรู้สึกเหมือนโดนมดกัด

เท่าที่ผมเห็นนะครับ การเพิ่มความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อทำให้เคลื่อนไหวช้าลง และความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมายังไม่พอที่จะป้องกันการโจมตีที่หนักมากๆ รวมทั้งการป้องกันการโจมตีภายนอกไปทำให้บาดเจ็บภายในแทน ถ้าปรับปรุงขึ้นอีก อาจจะลดผลร้ายทั้งหมดลงได้ ถ้าคุณโคอาล่่าจะกรุณาชี้แนะก็ขอบคุณมากครับ

//นั่งกินขนมปัง
หล่อกว่าผมด้วยหรอลูน่า//มอง

แน่นอน...//ให้ไปยักคิ้วให้มิกิ
//ก่อนนจะทำหน้าไม่แน่ใจ